Sawadee Laos - het vervolg

Dus... even een goed toetsenbord later :P!

Ik was bij het vertrek vanuit Luang Prabang naar Vang Vieng.

Na lekker ontbijt bij een redelijk luxere tent (waar ze later hun eieren gewoon achter in de steeg bleken te koken bij gebrek aan ruimte :P), opgehaald met tuktuk van ons hostel - na nog eens 15 minuten naast een fluimende oma hebben zitten wachten..
We hadden DUIDELIJK gevraagd of hier geen Vietnam acties gedaan werden (16 personen in busjes voor 12 - niet fijn met een 7uurs reis) en idd... Er gingen precies 12 mensen in... 12 Westerlingen zitten helaas toch echt wat krapper dan 12 Aziaten. Na een gevecht met de Chinees voor ons om de ventilatie (die hing lekker met zn waffel uit het raam vandaan, terwijl ons raam niet open kon) gingen we op weg. De voorste Chinese meid viel bij haar Duitse buurman, kwijlend op zijn schouders in slaap, en na 3,5 uur haarspeld bochten, gaten van 3 meter diep in de grond en afgrond van minstens een flink aantal honderden meters zonder vangrail - stopten we voor een rustmomentje.
Ri maakte vrienden met een klein lokaal jochie door onze balonnen voor hem op te blazen (balonnen werkt beter dan snoep blijkbaar :P). Dit jochie vond de balonnen zo leuk, dat hij op het laatst aan Ri zijn been hing om meer balonnen te krijgen..
De weg die hierop volgde had veel contrasten: arme huisjes, vieze kindjes, 4 jarigen bezig met de was, andere kindjes druk aan het sjouwen met broertjes en zusjes of andere goederen, maar wel veel schotelontvangers? Dus TV's waren wel zeker aanwezig? Deze zelfde arme huisjes hingen ook met de achterkant boven de afgrond, en de vloer was zelf gemaakt van bamboo en bladeren. Kortom: bij een slecht huisje lig je zo met je kadaver een paar honderd meter naar beneden...
Deze hele rit had trouwens 5uur kunnen duren, als onze driver zn rem van zijn gas had kunnen onderscheiden. Het laatste kwartier zat alleen maar vol met hobbels en terwijl ik een paar keer los van de bank kwam, zat de achterste rij steeds tegen het plafon te koppen.
Het resort waar we in verbleven was ERG mooi! Zwembad, leuke huisjes, groot grasveld met vollybal, aan de Mekong, een lief aapje en een restaurant. Dit alles voor 10 euro per huisje per nacht... Pff! Meestal heb ik enorme aap-vrees, maar dit lieverdje ging met zn rug tegen de gaten van het hek zitten en dan moest je 'm op zn rug krabben! Super lief!
Zonsondergang vanuit ons resort/huisje over de bergen gezien, echt niet te beschrijven speciaal, en toen naar een tent die ons aangeraden was door de eigenaar van Utopia (zeer favoriet plekje in Luang Prabang) die toevallig bij ons in de minibus zat. Aangezien hij daar ook al aan het eten was, bij hem aan tafel uitgenodigd, en de eigenaresse en haar kok leren kennen. Super goed gegeten en gedronken (over het algemeen is het eten in Vang Vieng niet zo goed..) en nog een lokale gast in gemaakt met 4 op een rij ;)! Dat Vang Vieng inderdaad net Salou is, kwamen we achter nadat er een stoet engelsen in een tuktuk langskwam met een gejatte stoel? Alles hier over straat is bezopen, knetter-wappie of half dood.

De volgende dag wakker geworden door de kleine bolletjes licht die door het bamboo hutje en de klamboo heen schenen en bij een tentje gegeten die (net als alle andere tentjes) continue Family Guy of Friends af speelden. Hier kan je op een soort bankjes liggen met een klein tafeltje erbij, en zodra het open is, gaat 1 van de 2 series op.
Hierna even over het feesteiland gelopen, waar het savonds allemaal schijnt te gebeuren.
We waren door de eigenaresse van Peeping Soms (het perfecte eten van gisteravond) al gewaarschuwd: als je op dit eiland naast iemand zit, staat of naast iemand ligt (komt meer voor dan je denkt :P) die bv. wiet rookt, krijg je ook zo een boete van 500 dollar..
Het eiland zelf is echt een dump eerste klas. Overal sperma bosjes, huisjes die zo afgeleefd zijn dat ze op instorten staan, hier een daar een verdwaalde Engelse die zn bed niet heeft gehaald en dus nog in de bosjes ligt en vooral veel lege flesjes bier en buckets.
Als je de rivier oversteekt kom je weer bij ons resort uit en daar hebben we met 2 andere NL-ers (Merel en Stevan) lekker genixt aan het zwembad en na de gezamelijke lunch dit luieren weer even hervat.
Even later kwamen een paar local kids (tussen 4 en 11 jaar - met shirtjes van Jhonny Walker en Doping control) ons even vergezellen. Ri had al een paar keer de bal gejat en even later stonden we met 3 tegen 9 (NL tegen Laos) te vollyballen. Aangezien de bal qua hardheid niet onderdeed voor de gemiddelde bowlingbal, werd het al snel 2 tegen 9.. Na het douchen (de mannen waren net zandmonsters) lekker gechilled bij een vage hippy tent waar herbalpizza's, herbal pannekoeken en nog meer herbal shit kon bestellen..
Hierna naar het feesteiland, want dit wilden we toch eens gezien hebben! Wij konden met zn 4en al amper te brug naar het eiland overkomen (de brug liep schuin en wij hadden niet eens zo veel op), laat staan al die gasten die hier lopen!
Die avond waren wij 4en de enige die er nog iets normaal aan toe waren op dat eiland! Ri stond naast iemand te plassen, en die gast valt zomaar ineens om? Niet meer omhoog te krijgen (niet dat wij dit hebben geprobeerd :P)! Verder was er een super DJ, maar op de dansvloer waren we toch een beetje bang dat er iemand over ons heen zou kotsen...
Terug in het donker door het water bij het resort aangekomen. Zaten de lokalen van de vollybal te BBQ-en! Er lagen wel 100 gamba's! Stevan was er gelukkig net zo dol op als ik, en die lokalen waren zo gastvrij! Dus er werd cola bijgehaald, meer bier en zo zaten we om half 3 snachts, midden op het vollybalveld, met de feestmuziek op de achtergrond, te BBQ-en :D!

Volgende dag hardcore om 9u de wekker gezet en na het ontbijt lekker vroeg de tubes in! Tuben is hier De activiteit en bestaat uit een binnenband van een tractor, waar je ergens ver de river op in gaat zitten en langs allerlei barretjes drijft met de stroming mee. Deze barretjes staan bol van gratis Lao Lao shots (60%..), glijbanen gemaakt van badkamer tegels (waar iemand ooit half door opengereten is), kabelbanen uitkomend op de rivier (die op sommige stukken 30 cm diep is) en buckets!
Dus na chillen in de zon bij het eerste tentje, lekker verder gedreven en bij nog wat tentjes aangemeerd. We gingen gelijk op met 4 legendarisch suicidale engelse gasten, die alles deden wat wij niet wilden doen, maar wel wilden zien :P! Prima combi! De stroming was op sommige plekken erg snel, en als het ondiep was liep je met je billen vast op de kiezelstenen. Verder moesten we uitkijken voor barmensen die halfvolle plastic waterflesjes aan touwtjes naar je gooien (mikken ze op je harses ofzo?) om je zo naar hun bar binnen te trekken en alles waar een glijbaan of kabelbaan liep ivm gevaar voor mensen-regen. Het voorgaande zo na gelezen te hebben zouden ze helmen bijna verplicht moeten stellen hier!
Bij 1 tentje stonden 6 kleine meisjes te dansen van niet ouder dan 7 jaar! Inclusief een groot bord met: Free Whiskey Shots! Ze hielpen je de tube uit en gaven je heel schattig een handje om je vervolgens aan de bar vol te gieten met Lao Lao...
Verder op kon je jezelf (of in ons geval elkaar) beschilderen met figuren en autoverf (na wat Lao Lao lijkt dit serieus een goed plan :P) en van een boom af op een luchtkussen in het water springen. Bij dit laatst genoemde had een local al een flinke snee in zn voorhoofd zitten, dus dat werd even gelaten :P! Na genoeg buckets een tuktuk naar het dorpje gepakt (half lam derest van de rivier moeten peddellen omdat er door het hete weer geen water of stroming staat, leek niet zo aantrekkelijk) en daar nog ff bij zwembad gelegen. Hier flikkerde Ri me nog ff met alle kleding aan in het zwembad en hebben we savonds bij een kampvuur, ondergaande zon over rivier en wat drankjes de laatste avond met zn 4en goed afgesloten.

Sochtends Merel ne Stevan uitgezwaaid en mountainbikes gehuurd om naar de Blue Lagoon te gaan. Eigenlijk wilde ik lelijke, kleine, roze kinderfietjes, maar dit stond Ri niet toe! Gelukkig, want de barre tocht van 10 KM over een grindpad (dan heb ik de 40 minuten verkeerd rijden niet eens meegeteld) had dit leuke, roze ding niet gehaald. Wij uiteindelijk wel: na strategisch koeien, locals, 3 meter gaten, honden en rotsblokken te hebben ontweken. De Blue Lagoon was inderdaad erg mooi en nadat het shaken-baby syndroom gevoel een beetje over was, hebben we de fiets weer terug gepakt.
We hadden bij Peeping Soms zulke leuke mesjes gezien, dat we deze ook wilden hebben, en hiervoor moesten we naar lokale markt. Geen toerist te zien en niemand sprak Engels. Bijna de hoop opgegeven (alleen grote vleesmessen van halve meters) bleek iemand Engels te spreken en de mesjes voor ons te hebben! Helaas 1 minder dan we wilden, maar later kregen we deze van de eigenaresse van Peeping Soms kado, omdat we zulke goede klanten waren :D!
Met zonsondergang een luchtballonvaart over Vang Vieng gedaan (was hier maar 50 euro!) en super genoten op een halve kilomter hoogte! Was een super ervaring! We stegen op vanaf een schoolplein met zat publiek om ons heen en zwaaiende kindjes tot we ze niet meer konden zien. Aangezien we gisteren een ballon met 6 meter per seconde (ECHT! Zei de vaarder zelf :P) naar beneden zagen komen, hadden we toch even geinformeerd over de veiligheid van deze activiteit. Bleken het allemaal Chinese profs te zijn, die gisteren aan het oefenen waren voor kampioenschap. Gelukkig zagen hun zelf ook wel in dat ze dit niet meer over de stad heen moeten doen, aangezien het wel eens mensen af kan schrikken... :P
Nogmaals; het uitzicht was echt zo mooi, maar de luchtballon was mega heet! Rico hoeft even niet meer naar de kapper en mijn blonde haren zijn gelijk 3 tinten donkerder geschroeid! We zijn over daken, koeien en rivieren gesjeesd en uiteindelijk weer veilig geland in iemands achtertuin - die gewoon doorging met de tuin te sproeien...
Wat gedronken met een stel van de ballonvaart en proberen te bloggen (resultaat van vorige blog :P). Hierna wilde Rico nog wat bananen meenemen voor de aap en probeerde dit bij een karretje langs de weg. Toen de vrouw vroeg of Ri van bananen hield, antwoorde hij dat het voor zijn aapje was die in zijn rugtas zat. Als deze vrouw Ri nog enigszins serieus nam, was dat voorbij toen Ri zijn rugtas achterzich aan sleepte en maar bleef herhalen: Com'on monkey, com'on!

Vanmorgen vroeg al gedouched, gegeten, sprinkhanen ter groote van mn hand uit de wasbak gejaagd en tassen gepakt en op 9u startklaar voor de busreis naar Vientiane! Om 10u nog geen bus te bekennen! Gelukkig hadden we die oplichter nog niet betaald, en ben ik ff naar boven gelopen om op de berg wat te regelen. Ik kwam terug met alleen iets wat op een tuktuk leek - maar Ri was ondertussen met iedere vorm van vervoer blij, dus een muilezel zou ook hebben volstaan :P. Hiermee zijn we naar het busstation gegaan en hebben daar zelf een minibus naar Vientiane geregeld.
Eerste 2uur zaten we met zn 3en in de bus en onderweg hebben we hier en daar een local opgepikt en zat uiteindelijk de laatste 2uur de bus redelijk vol. Locals was trouwens niet het enigste was deze driver onderweg opptikte: zijn avondeten werd ook even tussen de bedrijven door gehaald. Nu zijn we gillende zakken (biggen in zakken) en honden in kooien gewend, maar hier werd even een (levende!) gans afgewogen, in een plastic zakje gepropt - waar ff een gaf werd gemaakt en zijn hoofd doorheen werd gestoken - en bovenop de auto gebonden tussen de backpacks! Terwijl wij vrolijk met 80 km per uur over de grindweg heen zoefde, kon ik het niet helpen om een klein beetje medelijden met de gans te hebben...

We zijn nu in Vientiane en gaan zo en morgen de stad ff verkennen :D! De volgende blog zal vanuit het altijd zonnige Hoorn zijn, en de foto's volgen snel :D!

Dikke knuffel!